Vrede zit in het hart waarmee je handelt.
Als je een zwaar gevoel krijgt bij het zien van het bed, kun je het beddengoed verschonen, de kamer luchten en een kort gebedje opzeggen.
“Heer, dank U voor het leven dat hier gedeeld is. Moge deze plek nu een oase van vrede zijn.”
En als je het gevoel hebt dat je daar kunt rusten, doe dat dan zonder angst. Je verraadt niemand.
Slapen in dat bed wist de liefde niet uit.
Het verbreekt de band niet.
Het trekt geen geesten aan.
Het helpt je alleen maar om je reis voort te zetten.
Wanneer angst verdwijnt, ontstaat dankbaarheid.
Angst verandert wanneer we met dankbaarheid herinneren.
Wanneer we stoppen met het beschermen van de pijn en beginnen met het beschermen van de liefde.
Veel mensen die de kamer niet konden betreden, ontdekten dat een eenvoudig gebed de sfeer veranderde. De dood klonk niet langer als het einde, en de kamer werd weer een plek van sereniteit.
Want wanneer een huis vervuld is van geloof, verliest de dood zijn schaduw.
Dus… is het mogelijk om in het bed van een overledene te slapen?
Ja. Je kunt het doen zonder angst, zonder bijgeloof en zonder het gevoel te hebben dat je de nagedachtenis van je geliefde oneert.
Slapen op die plek trekt geen geesten aan, opent geen donkere deuren en verbreekt geen heilige banden.
Het enige dat telt, is je innerlijke rust.
Als het je rust brengt, doe het dan.
Als je je er niet prettig in voelt, vervang dan het bed, geef het weg of verander de inrichting van de kamer.
Maar neem geen beslissingen vanuit angst. Neem ze vanuit liefde, vanuit geloof en vanuit een oprecht verlangen naar genezing.
Omdat alles wat God aanraakt tot leven komt, en waar tranen waren, kan Hij licht brengen.
