Het was een drukke vrijdagmiddag bij de chique First National Bank in het centrum van Atlanta. De lobby was gevuld met keurig geklede zakenlieden, jonge professionals die op hun telefoons tikten en het gebruikelijke geroezemoes van transacties.
Daar kwam mevrouw Evelyn Thompson binnen – een 90-jarige zwarte vrouw, gekleed in een eenvoudige jurk met bloemenprint die betere tijden had gekend, met orthopedische schoenen aan en een verbleekte handtas stevig vastgeklemd in haar artritische handen. Haar zilvergrijze haar was netjes opgestoken en ze bewoog zich langzaam voort met behulp van een houten wandelstok.
De rij bij de kassa’s was lang, maar Evelyn wachtte geduldig op haar beurt. Vlak achter haar stond Richard Harrington, een flamboyante vijftiger en miljonair in de vastgoedsector, bekend om zijn luxe auto’s, designpakken en uitgesproken persoonlijkheid. Hij keek ongeduldig op zijn Rolex en mompelde over hoe traag alles ging.
Toen Evelyn eindelijk bij de kassière aankwam – een jonge vrouw genaamd Sarah – glimlachte ze vriendelijk en overhandigde haar een oude, verfrommelde bankpas.
‘Lieverd,’ zei Evelyn met een zacht, zuidelijk accent, ‘ik wil alleen even mijn saldo controleren.’
Sarah knikte beleefd en haalde de kaart door de betaalautomaat. Richard, die dit hoorde, kon een grijns niet onderdrukken. Hij boog zich iets voorover en grinnikte zachtjes.
Een bejaarde vrouw in versleten kleren die « even haar saldo wilde checken »? Hij schatte dat ze waarschijnlijk een paar honderd dollar had, misschien een uitkering. In zijn ogen hoorden mensen zoals zij niet in zo’n bank thuis – ze hoorden bij de winkel om de hoek om cheques te innen.
Hij lachte dit keer hardop, wat een paar blikken opleverde. « Mevrouw, » zei hij op een neerbuigende toon, « als u alleen uw saldo wilt weten, is er een geldautomaat buiten. Deze rij is voor echte transacties. »
Evelyn draaide zich langzaam om, bekeek hem van top tot teen met vriendelijke maar vastberaden ogen en zei eenvoudig: ‘Jongeman, let op je manieren. Ik bankier hier al sinds voordat jij geboren was.’
Richard rolde met zijn ogen en grinnikte opnieuw. De mensen om hem heen bewogen ongemakkelijk, maar niemand zei iets.
Sarah, de kassière, staarde met grote ogen naar haar scherm. Haar gezicht werd eerst bleek, daarna rood. Ze controleerde het rekeningnummer nog eens en keek toen op naar Evelyn.
“Mevrouw Thompson… uw beschikbare saldo bedraagt… $48.762.319,42.”
De hele lobby werd muisstil.
