Ik luisterde naar hem, zonder oordeel, zonder verwijten. Ik omhelsde hem gewoon stevig en streek door zijn haar. Ik zei hem dat ik van hem hield, dat ik hield van de persoon die hij werkelijk was, niet een perfect voorbeeld. Ik beloofde hem dat ik er voor hem zou zijn, dat we samen alle moeilijkheden zouden overwinnen. Ik zou zijn vriend zijn, zijn metgezel op het pad naar zelfontdekking.
Vanaf die dag veranderde ons leven. We zochten samen hulp bij een psycholoog. Samen leerden we de waarheid te accepteren en onder ogen te zien. Ik werd zijn beste vriend, metgezel en grootste steun. Hij leefde niet langer in twijfel en angst. Hij leefde in liefde, begrip en vertrouwen.
Ons huwelijk is geen ‘normaal’ huwelijk, maar een echt huwelijk. We ontdekten een nieuwe soort liefde – een liefde die niet alleen gebaseerd is op fysieke intimiteit, maar ook op begrip, vriendschap en acceptatie. We hebben samen een gezin gesticht – een gezin dat mensen misschien niet begrijpen, maar wij wel.
Er zijn vele jaren verstreken en we zijn nog steeds samen. We hebben geen kinderen, maar we houden enorm veel van elkaar. We houden niet alleen van elkaar, maar ook van de mensen om ons heen. We zijn een bijzonder stel geworden, een stel dat alle moeilijkheden heeft overwonnen om echt geluk te vinden. En ik ben niet langer een verloren vrouw, maar een sterke, zelfverzekerde en liefdevolle vrouw. Ik heb de zin van het leven gevonden, ik heb echt geluk gevonden.
