Niet van jaloezie.
Maar door de bittere waarheid verloor ik het kostbaarste in mijn leven.
Ja, ik had geld. Status. Een auto.
Maar ik had niemand die echt van me hield.
Antonio?
Ze vond een man die, ondanks zijn gebrek aan rijkdom, hem door het vuur zou volgen.
Ik heb de hele nacht gehuild.
Voor het eerst begreep ik wat het betekende om echt verslagen te zijn.
Niet in rijkdom.
Maar in karakter.
In mijn hart.
Vanaf die dag leefde ik bescheidener. Ik stopte met neerkijken op anderen.
Ik beoordeel mensen niet langer op hun inkomen of de schoenen die ze dragen.
Want nu begrijp ik:
Iemands waarde wordt niet bepaald door de auto die hij rijdt of het horloge dat hij draagt.
Het gaat erom hoe hij de persoon naast hem liefheeft en respecteert.
Geld kan weer verdiend worden.
Maar de verloren menselijke connectie komt misschien nooit meer terug.
