Dat vertrouwen zou hem alles kosten.
Het huis dat eruitzag als een feest
De zwarte SUV reed net na zonsondergang door de ijzeren poorten van het landgoed.
Marcus fronste zijn wenkbrauwen.
De ingang glansde van de verse verf. Nieuwe luxeauto’s stonden dicht op elkaar geparkeerd op de oprit. Muziek dreunde door de open ramen, zo hard dat het glas trilde.
‘Dit lijkt wel een feestje,’ mompelde hij.
De nieuwe bewaker hield hem bijna tegen, maar na een snel telefoontje ging de poort open.
Toen Marcus binnenstapte, vulde de geur van gegrild vlees, dure wijn en luid gelach de lucht.
Het huis was volledig verbouwd.
Lange tafels stonden vol met cateringgerechten: steaks, schotels met zeevruchten, geïmporteerde kazen, kristallen flessen whisky en champagne. Gasten, gekleed in designerkleding, bewogen zich vrij door de zalen.
Daar stond zijn moeder, overladen met sieraden.
Vanessa, met een glas wijn in haar hand, die veel te hard lachte.
Zijn jongere broer Kyle , al rood aangelopen en opscheppend tegen een groep vrienden.
Marcus stond als versteend achter een decoratieve zuil.
Toen hoorde hij Kyle zijn glas heffen.
« Op Marcus, bedankt voor het financieren van alweer een fantastische avond! »
Er brak gelach uit.
De glimlach van Marcus verdween.
Op zoek naar de vermiste persoon
Hij keek de kamer rond en verwachtte Emma in het middelpunt van de belangstelling te zien.
Ze was er niet.
Hij controleerde de woonkamer.
De gang boven.
De hoofdslaapkamer.
Niets.
Ten slotte liep hij naar de keuken, waar het cateringpersoneel zich snel tussen de toonbanken bewoog.
‘Neem me niet kwalijk,’ zei Marcus tegen een ober. ‘Waar is Emma? De gastvrouw?’
De server knipperde verward met zijn ogen.
“Oh… mevrouw Hale? Ik denk dat ze in de oude servicekeuken achterin is. Mevrouw Vanessa heeft haar gevraagd om op te ruimen.”
Marcus voelde de lucht uit zijn longen verdwijnen.
« Heb je haar gevraagd… om schoon te maken? »
De kamer die hem brak
De oude bijkeuken bevond zich achter het hoofdgebouw; klein en slecht verlicht, en sinds de renovaties onveranderd gebleven.
Marcus stapte naar binnen.
Wat hij zag, verbrijzelde hem.
Emma zat op een lage houten kruk, gekleed in een oude ochtendjas met opgerolde mouwen. Haar handen waren rood en gerimpeld van het zeep- en watergebruik. Enkele haren waren uit haar losse knot ontsnapt. Haar schouders hingen slap van vermoeidheid.
Op een gebarsten tafel voor haar stond haar avondeten.
Geen biefstuk.
Geen vis.
Een klein bordje rijst gemengd met aangelengde koffie en een stukje gedroogde vis.
Marcus’ benen trilden.
Dit was zijn vrouw.
In haar eigen huis.
‘Emma…’ Zijn stem brak.
Ze keek geschrokken op.
‘Marcus? Wat—wat doe je hier?’ Ze sprong beschaamd overeind. ‘Het spijt me, ik zie er niet uit. Kijk me alsjeblieft niet zo aan.’
Hij stak in twee stappen de kamer over en trok haar in zijn armen.
De tranen stroomden rijkelijk.
‘Wat hebben ze je aangedaan?’ fluisterde hij. ‘Waarom ben je hier?’
Emma schudde haar hoofd en probeerde hem te kalmeren.
“Nu je thuis bent, gaat het goed met me. Dat is het enige wat telt.”
‘Nee,’ zei Marcus vastberaden, terwijl hij een stap achteruit deed om haar aan te kijken. ‘Je gaat me alles vertellen.’
De waarheid die hij nooit had mogen horen
‘Ik stuur elke maand vijftigduizend dollar,’ zei Marcus, terwijl hij moeite deed om kalm te blijven. ‘Ze vertelden me dat je aan het reizen, winkelen en van het leven aan het genieten was. Waar is dat geld gebleven?’
Emma sloeg haar ogen neer.
‘Ik heb het nooit gezien,’ zei ze zachtjes. ‘Vanessa heeft de kaart. Jouw moeder bepaalt het eten. Ze geven me een klein bedrag en zeggen dat ik dankbaar moet zijn.’
Marcus voelde een brandend gevoel in zijn borst.
‘Ze zeiden dat ik in huis moest werken,’ vervolgde Emma. ‘Dat ik niets bijdroeg. En als ik zou klagen…’
Haar stem zakte tot een fluistering.
“Ze zeiden dat ze het mijn ouders in Ohio erg moeilijk zouden maken. Kyle schepte op over zijn ‘connecties’.”
Marcus balde zijn vuisten.
De mensen die hij uit de ellende had geholpen, waren wreed geworden.
‘Kom met me mee,’ zei hij, zijn stem vastberaden maar dreigend. ‘Nu.’
