Mijn stiefdochter huilde onbedaarlijk.
Mijn zoon had zijn vuisten gebald, verteerd door schaamte.
De volgende dag gaf mijn stiefdochter al het geld terug en beloofde ze dat ze het nooit meer zou doen.
Ik heb haar vergeven…
maar de wond bleef.
Die beelden van de bank… die zal ik nooit vergeten.
Een litteken op mijn hart.
Een litteken achtergelaten door verraad.
Ik begreep één ding:
Iedereen kan het inwisselen voor geld.
Ik koester geen haat.
Maar ik ben het ook niet vergeten.
Want waar het niet om gaat, is niet wat Jun stuurt… maar ware liefde en de eenheid van een gezin.
En als hebzucht in het spel komt…
Alles stort in elkaar.
