Ik ben 69 jaar oud. Elke maand stuurt mijn zoon geld, maar ik ontvang nooit iets. Ik heb het stiekem uitgezocht en de beelden van de bewakingscamera’s van de bank hebben het hele gezin sprakeloos gemaakt…
Het is vreemd. Het is al bijna een jaar geleden en ik heb nog geen cent ontvangen. Ik ben nog steeds afhankelijk van mijn pensioen, dat nauwelijks genoeg is om van te leven.
Ik ben 69 jaar oud, en hoewel mijn jongste zoon elke maand geld op mijn rekening stort, zie ik er nooit een cent van. Ik heb het in het geheim onderzocht… en de bewakingscamera’s van de bank hebben mijn hele familie sprakeloos gemaakt.
Sinds het overlijden van mijn man woon ik samen met mijn oudste zoon en schoondochter in ons bescheiden huis op het platteland.
Mijn jongste zoon, Jun, werkt in het buitenland. Sinds hij vertrokken is, belt hij me steeds op en zegt:
« Mam, maak je geen zorgen. Elke maand stort ik geld op je rekening. Gebruik het voor je uitgaven, voor alles wat je nodig hebt. »
Die woorden stelden me gerust.
Maar er is al bijna een jaar voorbij… en ik heb nog geen cent gezien. Ik leef nog steeds uitsluitend van mijn pensioen.
Telkens als ik de vraag stelde, antwoordde mijn schoondochter:
« Oma, je wordt oud… je geeft bijna niets meer uit. Wij zorgen voor je. »
Het klonk mooi… het klonk oprecht…
maar iets in mij was al maanden onrustig.
Op een dag besloot ik Jun te bellen.
« Zoon, is er een probleem? Waarom ontvang ik het geld dat je stuurt niet? »
Hij verstijfde.
« Wat bedoel je met dat je niets ontvangt? Mam, ik maak de overschrijving elke maand! De bank belt me zelfs om het te bevestigen! Kun je het alsjeblieft nog eens controleren? »
Ik had het gevoel dat mijn bloed uit mijn lichaam wegvloeide.
Als hij het geld verstuurde… wie nam het dan in ontvangst?
De volgende dag ging ik naar de bank en vroeg om een bankafschrift.
De medewerker bekeek het en zei zachtjes tegen me:
