Het was Ethan Caldwell , de legendarische CEO van Caldwell Enterprises, Davids machtigste rivaal en de man die hij drie jaar lang had proberen te ontmoeten.
Ethan liep naast Clara en legde een beschermende hand op haar rug.
Davids wereld begon te draaien. « Jij… ken jij hem? »
Clara glimlachte en leunde zachtjes tegen Ethan aan. « Ken je hem? Ethan is mijn verloofde. »
Er klonk gehijg. Vanessa liet haar champagneglas vallen. Het spatte uiteen op de marmeren vloer als een leesteken dat een einde maakte aan Davids illusie van controle.
En dat was nog maar het begin.
De nacht dat alles veranderde
In de balzaal werd de ooit zo feestelijke sfeer zwaar. De ogen van alle gasten volgden Clara en Ethan terwijl ze naar hun plaatsen werden begeleid – precies aan de eretafel naast David en Vanessa.
Davids geforceerde glimlach trilde toen hij ging zitten, zijn handpalmen nat van het zweet. Vanessa boog zich woedend naar hem toe.
« Wist je dat ze met hem uit was? » siste ze.
« Natuurlijk niet! » fluisterde hij terug. « Ze voert gewoon een show op. Ze is serveerster – ze is uit op zijn geld. Dit zal niet lang duren. »
Maar Clara deed niet alsof.
Ethan schonk haar zachtjes een glas water in, zijn bewegingen zacht en beschermend.
« Je gaat hier goed mee om, » mompelde hij.
Clara glimlachte flauwtjes. « Na wat David me heeft aangedaan, is er niet veel meer dat me nog in verlegenheid kan brengen. »
Drie jaar eerder was ze helemaal kapot. Maar in plaats van op te geven, begon ze zichzelf stukje bij beetje weer op te bouwen. Met haar laatste paar dollars volgde ze avondcursussen om een paralegal-certificaat in onroerendgoedrecht te behalen. Ze studeerde eindeloos, werkte bij een noodlijdend advocatenkantoor en leerde alles wat ze kon.
Daar ontmoette Ethan Caldwell haar – tijdens een ingewikkeld landconflict. Hij zag geen ‘serveerster’, maar een scherpe, veerkrachtige geest. Toen hij haar verhaal hoorde, had hij geen medelijden met haar. Hij bewonderde haar. Hij nam haar aan. Hij begeleidde haar. En uiteindelijk werd hij verliefd op haar.
Nu zat ze naast hem, kalm en stralend, de vrouw die David ooit had weggestuurd.
Aan de andere kant van de tafel kookte Vanessa’s jaloezie over. Ze merkte hoe de gasten fluisterden – niet over haar, maar over Clara. Een gemeenteraadslid liep naar Clara toe en schudde haar de hand met oprecht respect.
« Ze stelt niets voor! » riep Vanessa plotseling, haar stem luider dan ze bedoelde. « Ze is gewoon een goudzoeker die geluk heeft gehad! »
Clara draaide zich langzaam naar haar om, haar toon kalm en beheerst.
« Je hebt misschien wel gelijk, » zei ze zachtjes. « Maar het enige wat ik echt wilde, was respect. En dat is iets wat David zich nooit kon veroorloven. »
De woorden sneden door de lucht. Zelfs de band zweeg.
Wanhopig om zijn gezicht te redden, stond David op en hief zijn glas.
« Om lief te hebben, » stamelde hij. « En om te weten wanneer hij het verleden los moest laten. »
Clara glimlachte lief en hief haar glas water.
« Op de liefde, » herhaalde ze. « En op het weten wanneer je moet stoppen met doen alsof je het ooit begrepen hebt. »
Er viel een stilte over de menigte. Davids gezicht werd vuurrood. Zijn trots barstte open.
« Denk je dat je gewonnen hebt? » siste hij. « Je was niets vóór mij! Ik heb je gemaakt! »
Clara stond rechtop en keek hem aan.
« Nee, David, » zei ze kalm. « Jij hebt me niet gemaakt. Je hebt me gebroken. En uit die stukken heb ik mezelf opgebouwd. »
De kamer werd volkomen stil. Ethan stond naast haar op en legde een geruststellende hand op haar schouder.
« Zullen we? » fluisterde hij.
Clara knikte, draaide zich om naar het verbijsterde paar en zei: « Nogmaals bedankt voor de uitnodiging. »
