“Perfect. Vertel me alles.”
Zes maanden later stond Jimena opnieuw voor een rood lint, met een schaar in de hand. Haar vierde hotel opende die ochtend zijn deuren, omringd door pers, investeerders en camera’s. Het Belmont Reforma was het pronkstuk van haar kleine imperium geworden, beroemd om zijn elegantie… en zijn discretie.
Naast haar zat Nadia, die het programma aandachtig bestudeerde. Ze droeg een beige businesspak en een naambadge met de tekst ‘Marketingdirecteur’.
‘Je had dit niet voor me hoeven doen,’ had Nadia tegen haar gezegd op de dag dat Jimena haar de baan aanbood.
‘Jij bent ook bedrogen,’ antwoordde Jimena. ‘En bovendien ben je goed in wat je doet. Ik geloof in tweede kansen. Het is alleen zo dat sommige mensen de hunne al hebben verspeeld.’
Nadia had het met tranen in haar ogen geaccepteerd.
Terwijl de fotografen naar de beste hoek zochten, dacht Jimena na over de vrouw die ze was geweest: de vrouw die wakker bleef en de klok in de gaten hield, de vrouw die geloofde zonder bewijs, de vrouw die haar leven op pauze zette voor de plannen van iemand anders.
Die vrouw was verdwenen.
Maar ze was niet vervangen door iemand vol bitterheid. Jimena Whitmore voelde zich sterk, tevreden en vredig. Ze had verraad omgezet in motivatie, pijn in een drijvende kracht. Ze was niet langer « Tomás’ vrouw » en was iets veel belangrijkers geworden: zichzelf.
Ze knipte het lint door onder applaus.
De nieuwe lobby bruiste van de mensen. Obers met dienbladen, glimlachende receptionisten, nieuwsgierige gasten. Jimena bekeek hen even en haalde toen diep adem.
Soms, als de avond viel en ze alleen documenten moest ondertekenen, dacht ze terug aan die scène in het Belmont: Tomás die arm in arm met een andere vrouw binnenkwam, het exacte moment dat hij haar voor de receptie zag staan, met een schaduw van angst in zijn ogen.
Ze herinnerde zich het niet met plezier of wrok. Ze herinnerde het zich als het breekpunt.
Op het moment dat ze ophield de bedrogen vrouw te zijn… en de vrouw werd die voor zichzelf kiest.
En dat, dacht ze toen ze haar naam op het bordje ‘Eigenaar’ zag staan, was meer waard dan welke wraak ook.
Geen gerelateerde berichten.
