En dan komt er een ophef van hier: « Blijf gisteren, Ray. Zorg voor de boerderij. Probeer contact op te nemen met Ellison. Ze weet niet… alles. »
Ik dronk niet aan. Er was geen tijd. Ik knikte alleen maar. “Ik blijf, broer. »
Hier glimlachte flauwtjes. Toen verdween hij.
Maar hij liet meer na dan alleen land. Hij liet me een geheim na dat ik niet mocht ontdekken – totdat ik het ontdekt had.
Het advocatenkantoor was donker in koud.
Ik was amper gaan zitten toen Ellison binnenkwam. Dit zijn versleten, professionele hakken en mogen niet warm zijn.
Het testament was eenvoudig: het was alles wat je moest weten: als je wilt weten wat het is, dan kun je dat doen. Het landgoed mocht niet worden verkocht zonder onze wederzijdse toestemming.
Ellison draaide zich abrupt naar mij om. « Laten we de show uitvoeren. Ik wil de boerderij niet. Ik heb een investeerder. Als je tekent, geef ik je een aanzienlijke korting. Ga met een gerust hart met pensioen. »
“Wat als ik het niet doe?” »
“Ik zal het ondraaglijk maken. »
Ze gaf mij de schuld van mijn vaders gedrag. “Hij koos jou boven mij,” zei ze bitter. “Ik had het over het leven op de boerderij, en ik wachtte – elke verjaardag, elk belangrijk moment – tot hij mij zou kiezen. »
Ik heb het geprobeerd uit te leggen. Ik was nooit van plan haar te vervangen. Maar ze stonden erop.
