Het strijkijzer was niet massief, maar een holle doos die ontworpen was om hete houtskool in te bewaren. Hierdoor kon de warmte van binnenuit uitstralen , waardoor de strijkzool veel langer heet bleef dan bij massieve strijkijzers.
2. Scharnierend deksel met decoratieve sluiting
De sluiting , vaak in de vorm van een haan, vogel of bloem , was niet alleen mooi, maar ook functioneel . Het deksel kon worden geopend om verse kolen toe te voegen of as te verwijderen zonder het hele strijkijzer neer te zetten.
🐓 Leuk weetje : De haan – een symbool van waakzaamheid en huiselijke orde – was een populair motief, wat de rol van het strijkijzer bij het schoonhouden van het huishouden weerspiegelde.
3. Houten handvat
De steel, gemaakt van beuken-, eiken- of ander dicht hout , bleef koel omdat hout een slechte warmtegeleider is. Hierdoor konden gebruikers langdurig strijken zonder hun handen te verbranden.
4. Ventilatieopeningen en gegolfde randen
De gleuven aan de zijkanten en de decoratieve uitsparingen waren niet alleen decoratief; ze zorgden ervoor dat er zuurstof kon circuleren , waardoor de houtskool constant bleef gloeien in plaats van uit te smeulen.
5. Zware, gladde zoolplaat
De onderkant was dik, plat en gepolijst om de warmte gelijkmatig te verdelen en soepel over de stof te glijden – net als moderne strijkijzers.
