Toen Thomas Avery tijdens zijn pluimtijdperk zijn zoon hielp, werden de cheveux-grisonnanten nog beter in het zuur.
De mensen die dit doen, zijn veel waardevoller met respect.
De ouders van hun ouders, die hun kinderen kunnen gebruiken, komen weer tevoorschijn, veinzen de intérêt.
Mais Thomas is aucune rancune geworden.
Als je alleen maar rekening houdt met de drie volwassen volwassenen die je vader aanspreekt, en je zegt dat de liefde beschikbaar is voor het aanbieden van het gezin dat in het verleden in het geheim is gebruikt.
—
### « Le professeur qui choisit la famille » — Deuxième partie
De oude passanten en het retentierecht tussen Thomas Avery en hun drie kinderen zijn niet geschikt om te worden versterkt.
Quand Lily, Grace en Ben hebben hun succes gekend – terwijl ze een carrière hebben beëindigd die de carrière helpt – begint een verrassing voor te bereiden.
Er is een cadeau dat wordt gegeven aan Thomas die zich beschikbaar stelt: een foyer, een opleiding en meer dan een amour.
Meer dan een voulaient essayer.
Een après-midi-ensoleillé, het is een emmenèrent en voiture, weigert onze dire of allaient.
Thomas, de cinquantaine, is verbijsterd door de lucht terwijl hij zich bezighoudt met een route bordée d’arbres.
Als we de rest van de bouche zien,
is dit een prachtige villa die blanco is op de hauteurs, entourée de fleurs, met een pancarte à l’entrée:
** «Maison Avery»**.
Thomas cligna des yeux, emu.
« Qu… qu’est-ce que c’est ? » murmura-t-il.
Ik heb een auto-auto van deze épaules doorgebracht.
« C’est chez toi, papa. Tu nous as tout donné. Deze toertocht heeft voor de schoonheid gekozen. »
Ils lui tendirrent les clés – non seulement de la maison, mais aussi d’une elegante voiture argentée garee dans l’allée.
Thomas is bezig met een pleurant, secouant la tête:
«Vous n’auriez pas dû… Je n’ai pas besoin de tout ça. »
Grace zure doucement.
« Meer informatie over het offrir. Grâce à toi, onze avonturen bestaan uit een familiebedrijf. »
Als het zover is, begint de emmenèrent voor de première van een reis naar de reis – naar Parijs, naar Londen, naar de Zwitserse Alpen.
Thomas, die in zijn kleine stad is gestopt, heeft de wereld ontdekt met zijn jonge kinderen.
De gezant van de postkaarten voor zijn oude collega’s, de belangrijkste reisgenoten:
**« De M. Avery — fier père de drie kinderen. »**
Terwijl hij de mensen op de lointains-rivier aanschouwt, schrijft Thomas een echte profonde:
autrefois, il avait sauvé trois kinderen de la eenzaamheid…
mais in realité, c’est eux qui l’avaient sauvé.
