Die avond nodigde ze Daniel en Lily uit in haar landhuis.
Het koude, perfecte huis veranderde toen de kinderen een dekenfort bouwden. Voor het eerst voelde het huis levend aan.
Tijdens een kopje thee biechtte Alara de waarheid op: ze had alles gedelegeerd, inclusief het moederschap.
Daniel antwoordde zachtjes:
« Ik delegeer geen tijd. Het is het enige dat nooit meer terugkomt. »
Evan fluisterde later:
« Oom Daniel voelt als een vader. »
De volgende dag stond Daniel naast Alara tijdens de bestuursvergadering.
Toen de belastende video werd afgespeeld, nam Daniel de touwtjes in handen en ontmaskerde hij de sabotage, de ingehuurde assistent en de manipulatie.
Hij onthulde zijn kwalificaties.
De staatsgreep is mislukt.
Sterling werd verwijderd.
Alara bleef CEO.
Ze bood Daniel een baan aan, maar wel onder één voorwaarde.
‘Ik blijf een aanwezige vader,’ zei hij.
Ze stemde ermee in.
Toen ze weggingen, renden Lily en Evan lachend vooruit.
Twee volwassenen. Twee kinderen. Een onverwacht gezin.
Niet verbonden door bloedverwantschap of rijkdom, maar door menselijkheid.
En het stille besef dat tijd, en niet geld, de grootste erfenis van allemaal was.
Geen gerelateerde berichten.
