Sluit de cirkel
Grant hield zich aan zijn belofte: 100 miljoen.
Maar hij deed nog veel meer.
— Maria zal niet langer schoonmaakster zijn. Ze gaat de Frank Cole Foundation leiden om kinderen zoals Lily te helpen.
En Lily? Helios’ jongste adviseur. Onderwijs, zorg, toekomst… alles kwam aan bod.
Grant opende een oude lade. Hij hield een zwart-witfoto omhoog.
— Jouw overgrootvader, Frank, heeft mijn grootvader gered tijdens de oorlog. Hij repareerde zijn vliegtuig met stukjes schroot.
Hij haalde een oude Zippo-aansteker uit zijn zak.
— Hij had haar deze aansteker gegeven… maar Frank gaf hem terug.
De cirkel was rond.
—
De schaduw van hangar 4
Een paar weken later nam Grant Maria en Lily mee naar een hangar.
Daar, onder de neonlichten, stond een P-47 Thunderbolt uit de jaren 40. Dezelfde die Frank had gerepareerd.
— We hebben hem gerepareerd. Maar hij wil niet meer starten.
Lily legde haar hand op de band.
‘Hij is moe,’ mompelde ze. ‘Hij is bang dat we hem zullen vergeten.’
Maria haalde een oud notitieboekje tevoorschijn. Van Frank. Een schets. Een tip: leg een muntje op de veer van de luchtcompressor.
Ze hebben het geprobeerd.
Het vliegtuig hoest.
Toen brulde hij.
Een gebrul uit het verleden. Het vliegtuig brulde. En de munt… viel op de grond.
Hij had het niet meer nodig.
—
Een vlucht naar de toekomst
Een week later, tijdens de inauguratie van het Aegis Heart, vloog de Thunderbolt over de stad.
Op het podium liet Grant Franks notitieboekje zien.
— Deze machine werkt dankzij een onbekende monteur van 80 jaar geleden… en een klein meisje dat vandaag naar hem luisterde.
Hij gaf het notitieboekje aan Lily.
— Het is nu van jou.
—
De belofte om te onthouden
Die avond, in hun nieuwe huis, stopte Maria Lily in bed.
‘Mama?’ zei ze, half in slaap.
– Ja mijn schat?
— Het vliegtuig bedankte me. Niet voor de reparatie. Maar omdat ik het niet was vergeten. Het vertelde me dat oude machines, net als oude mensen, bang zijn om vergeten te worden.
Maria bekeek de foto van Frank.
‘We zullen het nooit vergeten,’ fluisterde ze. ‘Zolang je maar blijft luisteren.’
Ze deed het licht uit.
En ik droomde van een blauwe hemel, het gesnor van een gezonde motor en een oude Thunderbolt die naar de zon klom en de stemmen droeg van al diegenen die ooit hadden beloofd: Ik hoor jullie.
