— Deze mannen zijn criminelen. U hebt een kind om te beschermen.
Sienna bleef rechtop staan.
— Het was een mens.
Mevrouw Johnson zuchtte.
« Je bent te aardig voor je eigen bestwil. Op een dag zal je goedheid zich tegen je keren. »
De deur sloot zachtjes, waardoor Sienna alleen achterbleef met haar twijfels.
—
#4. De afspraak
Om 15.00 uur trilde zijn telefoon. Een bericht van een onbekend nummer:
**Hawk wil je graag zien. Murphy’s Diner. Kom alsjeblieft.**
Sienna aarzelde. Toen ging ze.
Bij aankomst stokte zijn adem. Tientallen motoren stonden langs de straat geparkeerd. Binnen was het restaurant vol – ruige, getatoeëerde mannen in leren vesten, allemaal zwijgend.
Toen hij voorbijliep, stonden ze op – de een na de ander. Het respect van honderd locomotieven.
In een hoek zat Hawk. Zijn baard was grijzer geworden, zijn huid bleek maar vol leven.
« Sienna Clark, » zei hij, terwijl hij voorzichtig opstond. « Gaat u alstublieft zitten. »
‘Je ziet er beter uit,’ fluisterde ze.
‘Dankzij jou. Jij hebt me mijn leven teruggegeven.’
Hij bladerde een foto door de bladzijden. Een klein meisje met stralende ogen poseerde tussen een jonge Hawk en zijn vrouw.
‘Mijn dochter, Lily,’ zei hij. ‘Leukemie. We konden de behandeling niet betalen. Toen we eindelijk het geld bij elkaar hadden… was het te laat.’
Sienna slikte.
— Het spijt me zo.
Hij knikte langzaam.
« Na zijn dood heb ik hem een belofte gedaan: aan iedereen die oprechte goedheid toonde toen hij niets meer bezat, zou ik het honderdvoudig terugbetalen. Jij gaf hem zijn laatste acht dollar. Je vroeg niet eens naar mijn naam. »
Ze wilde iets zeggen, maar Hawk stak zijn hand op.
« Morgenochtend, » zei hij, « zul je het begrijpen. Wees niet bang. »
—
#5. De terugkeer van de motoren
De volgende dag begon met een donderslag.
Sienna schrok. Buiten trilde de straat. Honderden motoren stonden aan beide kanten opgesteld, hun motoren stationair draaiend. De ochtendzon deed het chroom oplichten.
Maya klemde zich vast aan zijn been.
— Mam, wat is er aan de hand?
De buren stormden doodsbang hun voordeur binnen. Telefoons werden tevoorschijn gehaald, er werd gefluisterd.
Mevrouw Johnson riep:
« De politie komt eraan! Ik zei het toch! »
Voordat Sienna kon antwoorden, stapte Cole naar voren.
« We zijn hier niet voor problemen. We zijn hier om een schuld af te lossen. »
Een vrachtwagen stopte, de aanhanger vol dozen. Hawk stapte uit, langzaam maar stevig.
‘Die vrouw,’ zei hij, zijn stem verheffend boven het lawaai van de motoren, ‘gaf haar laatste acht dollar – het ontbijtgeld van haar dochter – om mijn leven te redden. Ze wist niet wie ik was. Het kon haar niet schelen. Ze zag alleen een man die hulp nodig had. Dit is de wereld waar mijn dochter van droomde.’
Hij wees naar de vrachtwagen.
— Dus we zijn hier om zijn droom waar te maken.
De motorrijders laadden meubels, boodschappentassen, kleding en dozen uit met het opschrift **LILY’S LEGACY FOUNDATION**.
« Hawk heeft deze organisatie opgericht na het overlijden van Lily, » legde Cole uit. « We helpen gezinnen in nood: we bouwen huizen, we betalen medische zorg, we geven kinderen te eten. En vandaag sluit Sienna Clark zich aan bij onze familie. »
Hij overhandigde haar een envelop. Daarin zat een cheque van $25.000. En een brief.
Wij bieden u graag de functie van Coördinator Maatschappelijke Actie aan bij Lily’s Legacy Foundation. Salaris: $52.000 per jaar. Uitgebreid pakket secundaire arbeidsvoorwaarden. Ziektekostenverzekering voor u en Maya.
Sienna’s knieën knikten. Ze zakte huilend in elkaar op de stoep.
De buren waren sprakeloos. Mevrouw Johnson stapte naar voren, met tranen in haar ogen.
« Heer, heb genade, » mompelde ze. « Jullie zijn onterecht veroordeeld. »
De motorrijders applaudiseerden. De motoren brulden. Maya gilde van vreugde toen er speciaal voor haar een prachtige rode fiets uit de vrachtwagen werd gehaald.
Hawk legde voorzichtig zijn hand op Sienna’s schouder.
« We hebben je auto ook gerepareerd. Die staat om de hoek. »
‘Waarom?’ vroeg ze snikkend. ‘Waarom dit alles?’
« Want vriendelijkheid blijft niet onopgemerkt, » zei Hawk zachtjes. « Lily heeft me dat geleerd. Jij hebt me eraan herinnerd. »
