Een agent kwam binnen met een tas vol bewijsmateriaal. Daarin zat een armband – die was noch van mij, noch van Megan.
Alvarez draaide zich naar Ryan om. « Uit uw telefoongegevens blijkt dat u herhaaldelijk contact heeft gehad met verpleegster Marsh vóór de bevalling, en opnieuw nadat u om een DNA-test had gevraagd. »
Ryan werd bleek.
Donna snauwde: « Hij beschermde zijn gezin! »
‘Waarvan?’ vroeg Alvarez. ‘De waarheid?’
Toen kraakte de radio.
“We hebben verpleegster Marsh gevonden. In de parkeergarage. Ze heeft een baby bij zich.”
Mijn knieën begaven het bijna.
Alvarez keek me recht in de ogen. « We brengen de baby naar boven. Houd je klaar voor identificatie en onmiddellijke DNA-bevestiging. »
Donna glimlachte schuchter. ‘Je zult me dankbaar zijn,’ fluisterde ze. ‘Als je de juiste baby hebt.’
En toen werd het duidelijk:
Dit was geen toeval.
Het was een keuze.
Het einde.
