De nacht bracht een bittere kou door de smalle straatjes van Westbridge City. Koude lucht dreef langs gesloten winkels terwijl een klein meisje een pak melk tegen haar borst drukte. Haar naam was Siena Farrow, amper tien jaar oud, en haar adem stokte in de vrieskou. Twee broertjes en zusjes wachtten op haar op de binnenplaats achter de kruidenierswinkel. Hun zwakke kreten van honger galmden nog in haar oren.
De stem van een winkelbediende verbrak de stilte.
“Stop. Daar kun je niet mee wegkomen.”
Siena verstijfde.
‘Het spijt me,’ fluisterde ze. ‘Ik hoefde ze alleen maar te voeren. Ik kan het terugzetten.’
De winkelbediende had de politie al gebeld. Mensen hielden even stil. Sommigen fronsten hun wenkbrauwen. Anderen hieven hun telefoon op, alsof dit moment er alleen maar was om vastgelegd te worden.
Bij de toonbank stond een lange man in een donkere jas. Zijn naam was Cristian Alvaro, een rustige figuur die bekend stond om het opzetten van een geavanceerd robotica-bedrijf. Hij kwam zelden in drukke plaatsen en hield niet van onnodige aandacht. Maar hij kon het trillende kind voor hem niet negeren.
Toen de agent Siena naderde, stapte Cristian naar voren.
‘Even geduld alstublieft,’ zei hij.
De winkelbediende protesteerde. « Ze heeft uit mijn winkel gestolen. »
Cristian antwoordde kalm: « Jij zult er geen last van hebben als je een pak melk kwijtraakt. Dit kind zou er veel meer onder kunnen lijden. »
De agent aarzelde. Cristian knielde neer tot Siena’s niveau.
‘Is er iemand die voor je zorgt?’ vroeg hij.
Siena schudde haar hoofd.
« Het zijn alleen wij tweeën. »
Een lichte pijn verspreidde zich door Cristians borst. Hij stond op, legde geld op de toonbank en sprak met de agent.
“Ze is geen crimineel. Ze heeft honger. Dat is alles.”
De agent deed een stap achteruit en liet het moment voorbijgaan.
Cristian kon Siena’s angstige ogen niet vergeten. Hij stelde een paar vragen en ontdekte waar de kinderen sliepen. Bij zonsopgang reed hij naar het verlaten industrieterrein. De grond gloeide zwakjes in het ochtendlicht toen hij drie kleine figuurtjes zag onder een zeil dat tussen twee metalen balken gespannen was.
Siena ging verdedigend opstaan toen hij naderde.
