Molly zei niets.
Ze wikkelde Eli in een deken en stapte in haar auto.
Charles bleef in het ziekenhuis.
Hij droeg de luiertas. Hij bracht water. Hij praatte met de verpleegkundigen. Hij wiegde Eli toen Molly niet meer zelf kon opstaan.
Toen de dokter uiteindelijk aankondigde dat het een virus was en de koorts was gezakt, bleef Charles de hele nacht bij de wieg zitten.
Hij keek niet op zijn telefoon.
Hij keek niet op zijn horloge.
Om 2 uur ‘s nachts reed een verpleegster voorbij en stopte.
« Is dat Charles Wittman? » fluisterde ze. « De Charles Wittman van de kinderafdeling? Ik denk dat hij bij de kersverse moeder is. »
Ze keken zwijgend toe, niet uit bewondering voor haar rijkdom, maar voor haar keuze om daar te zijn, om bij een kind te blijven dat niet haar eigen kind was, om er te zijn voor een moeder die niets anders te bieden had dan waarheid en dankbaarheid.
In die stille ziekenkamer nam iets onuitsprekelijks gestalte aan.
Geen liefde.
Nog niet.
Maar wel iets echts en blijvends.
Oh.
Een week na zijn nacht in het ziekenhuis keerde Charles terug naar het café met iets in een bruine papieren envelop.
Hij wachtte tot de bediening bij Molly wat rustiger werd en liep toen naar de balie.
‘Ik heb erover nagedacht,’ zei hij zachtjes. ‘Je zei ooit dat je eerder met je verpleegkundige opleiding was begonnen dan Eli.’
Molly wierp een blik op de envelop.
« Ja. Ik ben met mijn studie gestopt toen ik zwanger werd. »
Charles schoof het naar haar toe.
« Het is een volledige beurs als je die wilt. Voor elk programma naar keuze. Zonder enige voorwaarden. »
Molly staarde voor zich uit.
Zijn hand bleef even in de lucht hangen en trok zich toen terug.
« Ik weet het niet, » zei ze. « Het is veel. »
Charles drong niet aan.
« Denk er eens over na. »
Ze knikte.
« Ik zal. »
Maar ze opende de envelop pas twee dagen later.
Toen ze het eindelijk deed, was het echt.
Programmaopties.
Het collegegeld is betaald.
Contactpersonen bij lokale universiteiten.
Hij had het voorbereidende werk gedaan.
Ik heb het makkelijk gemaakt.
Misschien wel té makkelijk.
Dat maakte haar bang.
Op haar werk merkte haar vriendin Harper dat er iets niet klopte.
