Zonder ook maar een moment te twijfelen, greep de jongen een zware steen van de grond. Met al zijn kracht sloeg hij tegen het raam. Het glas brak en het autoalarm loeide door de straat. Hij reikte naar binnen en trok het trillende kind voorzichtig naar buiten.
Even later kwam er een vrouw aanrennen, haar gezicht betraand. Ze nam haar zoontje in haar armen, trillend van opluchting. De jongen legde snel uit wat er gebeurd was. De vrouw omhelsde haar kind stevig en bedankte hem keer op keer.
De jongen veegde alleen zijn stoffige handen aan zijn shirt af, slaakte een zucht en draaide zich terug naar school. Zijn gedachten raasden door zijn hoofd, terwijl hij probeerde te bedenken wat hij zijn leraar moest vertellen.
De harde welkom
Zoals verwacht klonk de stem van de leraar door het klaslokaal zodra hij binnenkwam.
— « Weer te laat! Hoe vaak is dit al gebeurd? Ik roep je ouders naar school! »
— “Maar ik…” begon de jongen, zijn stem trilde, maar de woorden bleven in zijn keel steken.
— « Het kan me niet schelen wat je daarbuiten deed. Hoe vaak heb ik je al niet gezegd dat je niet te laat voor mijn les moest komen? Ga zitten. Morgen verwacht ik je hier met je ouders. »
Hij zakte in zijn stoel, zijn hart was zwaar. Maar net op dat moment gebeurde er iets totaal onverwachts.
De onverwachte bezoeker
De deur van het klaslokaal ging open. Daar stond dezelfde vrouw van de straat, en naast haar stond de directrice. De stem van de vrouw klonk duidelijk voor iedereen hoorbaar:
— « Deze jongen heeft vandaag het leven van mijn zoon gered. Ik kwam jullie allemaal vertellen wat een dapper en attent kind hij is. Niet elk kind van zijn leeftijd zou hebben gedaan wat hij deed. »
Het werd stil in de klas. De leraar, verbijsterd, had geen woorden. De directeur liep naar voren en gaf de jongen een klein doosje. Er zat een gloednieuw e-book in.
— « Je hebt het juiste gedaan, » zei de directeur zachtjes. « We zijn allemaal trots op je. »
De leraar keek hem bleek en geschokt aan en fluisterde:
— “Het spijt me… ik wist het niet…”
Een les voorbij lessen
De jongen wilde antwoorden, maar in plaats daarvan vulde een stille blijdschap hem. Hij besefte op dat moment iets belangrijks: zelfs de hardste woorden van leraren doen er niet toe als je iets echt goeds hebt gedaan. Soms zijn goede daden belangrijker dan welke les dan ook. Het belangrijkste is om een goed mens te zijn.
