Ik glimlachte met tranen in mijn ogen.
« Het is oké. Het belangrijkste is dat ze nu weten dat je niet rijk hoeft te zijn om waardevol te zijn. »
Na de ceremonie omhelsde ik mijn moeder.
« Mam, dit is voor jou.
Elke medaille, elke prestatie… is voor je vuile handen, maar voor je schone hart. »
Ze huilde terwijl ze mijn gezicht streelde.
« Zoon, dank je.
Ik hoef niet rijk te zijn… Ik ben al de gelukkigste mens omdat ik een zoon heb zoals jij. »
En die dag, voor de ogen van duizenden mensen, begreep ik iets:
de rijkste persoon is niet iemand met geld,
maar iemand met een hart vol liefde, zelfs als de wereld hem of haar veracht.
