« Dit ging nooit om een stoel », vertelde Monica aan The Atlantic. « Het gaat erom wie nog steeds, al dan niet in stilte, te horen krijgt dat ze er niet bij horen. »
De krantenkoppen verdwenen uiteindelijk, maar de verandering bleef. Luchthavens begonnen het logo van de Open Sky Foundation te gebruiken op trainingsmateriaal voor personeel. Passagiers begonnen zich uit te spreken wanneer ze getuige waren van discriminatie.
Wat Stephen Morrow betreft, hij verdween uit het openbare leven. Monica noemde zijn naam nooit meer. « Dit gaat niet om wraak, » zei ze later. « Het gaat om de wederopbouw van iets groters dan trots – het gaat om waardigheid. »
Een jaar later stapte Monica opnieuw in de eerste klas, dit keer naar Londen voor een wereldwijde innovatietop. Toen ze de cabine binnenstapte, glimlachte een stewardess en fluisterde: « Mevrouw Ellery, uw verhaal heeft onze manier van vliegen veranderd. »
Monica zat bij het raam en keek hoe de stadslichten achter de wolken verdwenen. De wereld was niet perfect, maar wel beter.
Hij had geprobeerd haar plaats te stelen. In plaats daarvan claimde zij haar plaats in de geschiedenis.
Soms kan één enkele daad van disrespect een hele beweging in gang zetten. En soms is één stoel al genoeg om de aandacht van de wereld te trekken.
