Uitsluitend ter illustratie:
Arthur en ik bouwden een stabiel leven op. We ontmoetten elkaar via een leesclub, werden snel verliefd en trouwden omringd door vrienden en familie.
Onze dagen waren gevuld met vertrouwde rituelen: pannenkoeken in het weekend, middagwandelingen, filmavonden. Voor iedereen leek Arthur de perfecte echtgenoot: hardwerkend, toegewijd en betrouwbaar. De dood van zijn vader had ons al geschokt, en het laatste wat ik verwachtte, was dat ik, geconfronteerd met zo’n groot verlies, aan ons huwelijk zou gaan twijfelen.
Die avond vroeg ik Arthur voorzichtig naar Rachel, zijn jeugdvriendin en al jarenlang assistent van zijn vader. Hij ontkende alles en wuifde mijn vragen weg met argwaan, voortkomend uit verdriet.
Maar ik kon Bens woorden niet negeren.
De volgende dag logde ik in op mijn oude, gedeelde werk-e-mailadres – Arthur wist niet dat ik er nog toegang toe had. Wat ik ontdekte bevestigde mijn ergste angsten: het late-night nieuws, hotelreserveringen en reisfoto’s waarvan hij beweerde dat ze voor werkdoeleinden waren.
