De nieuwe vriendin van mijn zoon bekende dat ze mijn man al jaren kent
Omdat ik toch al aan het afdrijven was.
Tot mijn verbazing volgde Sophie Ryan en mij naar de auto.
Een ring in een ringdoosje | Bron: Midjourney
« Alsjeblieft, » zei ze. « Laat me een paar uur komen terwijl ze dit uitzoeken… als ze ruzie maken, kan het rumoerig worden. »
« Kom op, lieverd, » zei ik. « Ik heb nog een toetje voor me klaarstaan. »
Ze glimlachte droevig en stapte in de auto.
Toen we thuiskwamen, zaten we alle drie in stilte.
Een vrouw zittend op een bank | Bron: Midjourney
Het huis voelde zwaarder aan dan voorheen, alsof het gewicht van de waarheid zich in de muren had gevestigd en op ons drukte.
Ryan zat verloren en verward op de bank. Sophie zat naast hem. Ze zag eruit alsof ze in haar eigen wereldje verborgen zat.
Ze raakten elkaar niet aan. Ze keken elkaar niet eens aan.
« Ik neem wel een toetje mee, » zei ik. « Ik weet dat niemand trek heeft. Maar mijn moeder zei altijd dat ik iets zoets moest eten als ik overstuur was. Dat helpt om de zenuwen onder controle te houden. Dus, chocoladetaart en ijs? »
Een chocoladetaart op een toonbank | Bron: Midjourney
“Mam,” zuchtte Ryan terwijl hij naar mij keek.
Mijn zoon keek me een moment aan en knikte toen langzaam.
“Oké, dit is het dessert.”
Ik sneed de taart aan en stelde me voor dat ik mijn frustratie eruit kon gooien. Daarna verdeelde ik het ijs in kommen.
Toen ik terugkwam, zaten de kinderen nog steeds op dezelfde plek.
Een stuk taart en een kom ijs | Bron: Midjourney
Ik zat tegenover hen op de stoel en keek alleen maar toe.
De nacht was lang geweest. Te lang. En nu zaten we eindelijk gewoon te slapen. De woede werd weggebrand, en liet alleen uitputten en de smeulende resten van wat erachter zat.
Ryan haalde snel adem en verbrak daarmee de stilte.
“Ik neem aan dat je je afvraagt waarom ik je nooit een foto van hem laat zien.”
Een radeloze jongeman houdt zijn hoofd vast | Bron: Midjourney
Sophie antwoordde niet meteen. De lucht is al beschadigd en de grond is weggehaald.
Ryan laat de droogjes vallen en schudde zijn hoofd.
“Ik heb nog nooit een hechte band met hem gehad,” gaf hij toe. « Niet echt. Hij was er natuurlijk wel. Maar hij was altijd aan het werk, hij was altijd op reis, hij was altijd… ergens anders. Ik verwachtte al lang niet meer van iets van hem. »
Hij hield zelfs een stuk taart open en noemde hem.
Eten op een salontafel | Bron: Midjourney
« Ik denk dat het daarom nooit bij mij is opgekomen om je een foto te laten zien. Hij was gewoon… een naam, geen aanwezigheid. »
Sophie knikte langzaam, ook ze het gevoel maar al te goed afhankelijk.
Ik was ook nooit zeker van hem. Ik wist dat mijn moeder gelukkig was. Gelukkiger dan ze in lange tijd was geweest. Maar dat was bij jou niet het geval. Omdat hij het niet was.
Ryan vroeg niet over wie ze had. Hij wist het al.
‘Mijn vader,’ fluisterde de Sophie, terwijl ze eindelijk opkeek. “Ik wilde gewoon dat hij thuiskwam.”
Je kunt jezelf in een bank bevinden | Bron: Midjourney
Er blijkt een zachtere uitdrukking op Ryans gezicht.
In plotseling zag ik ze. Hoewel er in geen van de lussen details staan die mogelijk beschadigd zijn, kunnen er andere soorten schade zijn opgetreden.
Daarna sprak niemand meer.
Nu is het tijd om te zien wat er gaat gebeuren, en dat gebeurt allemaal in stijl.
In ik zat tegenover hen, keek toe, haalde adem… rouwend om wat we verloren hadden.
Je kunt een bank vinden | Bron: Midjourney
Wanneer Oakley’s beste vriendin Sophie het evenement ooit heeft georganiseerd, zodat ze je kan helpen, zal dit evenement in de toekomst plaatsvinden. Dit komt omdat Oakley trouw aan je is en je er tijdens je tocht mee te maken krijgt.
