Wat er ook in zijn huis gebeurde, hij zou het eindelijk te zien krijgen.
Michael Reynolds had geld, invloed en een agenda vol vergaderingen die nooit leken te eindigen, maar niets daarvan hielp hem de stille avonden te overleven die volgden op de dood van zijn vrouw. Maandenlang voelde het uitgestrekte huis met uitzicht op de heuvels buiten San Diego minder als een thuis en meer als een museum van verdriet, elke kamer zorgvuldig bewaard maar pijnlijk leeg. Zijn driejarige dochter, Ava, was na het ongeluk gestopt met praten en had zich teruggetrokken in een stilte die geen specialist, geen speelgoed en geen dure therapiesessie had kunnen doorbreken.
Op een dinsdagmiddag beëindigde Michael abrupt een onderhandeling met buitenlandse partners, zonder precies te begrijpen waarom. Een drukkend gevoel bekroop hem, een vreemd instinct spoorde hem aan om naar huis terug te keren. Toen hij eerder dan gebruikelijk de keukendeur opendeed, verstijfde hij en greep hij zich vast aan het kozijn, alsof de vloer onder zijn voeten wegzakte.
Op een stevige houten stoel zat Ava, haar kleine handjes ondergedompeld in zeepsop naast een jonge vrouw die Michael tijdens zijn gehaaste ochtenden nauwelijks opmerkte. Paige Collins, de nieuwe huishoudhulp, lachte zachtjes terwijl ze Ava’s vingers over een bord leidde.
‘Rustig aan,’ zei Paige vriendelijk. ‘Cirkels helpen bij het schoonmaken. Je doet het geweldig.’
Ava giechelde, een geluid dat Michael al maanden niet had gehoord. « Kijk, bubbels, » zei ze duidelijk, terwijl ze trots haar handen omhoog hief.
Michael hield zijn adem in. Zonder na te denken deed hij een stap achteruit, zijn hart bonsde in zijn keel en hij probeerde te bevatten wat hij zojuist had gezien. Zijn dochter had gesproken. Niet gefluisterd. Niet gemompeld. Ze had met gemak en vreugde gesproken.
‘Papa,’ riep Ava toen ze hem zag, haar glimlach verdween alsof ze niet zeker wist of ze wel gelukkig mocht zijn.
Michael draaide zich abrupt om en sloot zich op in zijn studeerkamer. Zijn handen trilden terwijl hij een drankje inschonk dat hij niet eens proefde. Dankbaarheid overspoelde hem, onmiddellijk gevolgd door jaloezie en verwarring. Waarom kon zijn dochter zo vrijuit praten met Paige, terwijl ze hem nauwelijks aankeek?
De volgende ochtend deed Michael alsof hij naar zijn werk ging, maar parkeerde een blok verderop.
