De nacht was koud en de straten van San Francisco waren ongewoon stil. Charles Whitmore, een selfmade miljardair in de industriële sector, was thuisgekomen met een liefdadigheidsinstelling. Zijn chauffeur was vrij, dus besloot Charles zelf te rijden – zoals hij vaak deed. Lopend door het industriegebied klonk een zwakke, wanhopige kreet.
Hij stopte en liep een vochtig, schemerig steegje in. Het geluid werd luider totdat het een stapel vuilniszakken naast een roestige afvalcontainer bereikte. Daar, gewikkeld in een vuile, gescheurde deken, lag een pasgeboren baby, slechts een paar dagen oud. De kleine vijfjes van de baby trilden in de koude lucht.
