In het flikkerende licht sprak ze over haar kind, Jordan, over kleine vreugdes, over uitdagingen, over hoop. Dominic bekende iets wat hij nog nooit had verteld. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij zich voor het laatst kalm had gevoeld zonder medicatie. Haar antwoord was eenvoudig en vastberaden. ‘Geld kan geen rust kopen, meneer Hayes.’
Er volgde een stilte, niet ongemakkelijk maar juist rustgevend.
Er gingen maanden voorbij. Dominic raakte stilletjes betrokken bij Aaliyahs leven. Hij doneerde aan de school van haar kind, bezocht evenementen in de buurt zonder op te vallen en zorgde ervoor dat aan de behoeften van haar gezin werd voldaan. Toen Aaliyah dit ontdekte, confronteerde ze hem woedend en beschuldigde hem van medelijden.
‘Dit is geen medelijden,’ zei hij. ‘Je hebt me eraan herinnerd wat het betekent om mens te zijn.’
Voor het eerst verlangde Dominic naar verbinding in plaats van verovering. Zijn leven vol rijkdom en invloed had hem controle gebracht, geen voldoening. Geruchten verspreidden zich. Roddelrubrieken bestempelden haar als zijn maîtresse. Investeerders waarschuwden hem voor zijn reputatie. Aaliyah dreigde hem te verlaten en hield vol dat ze niet omgekocht zou worden.
‘Ik laat je niet zomaar weglopen alsof je niets bent,’ zei hij vastberaden en eerlijk.
De tranen sprongen in haar ogen. « Je kunt me niet kopen. Dat is het verschil tussen ons. » Ze vertrok.
Dominic voelde een leegte die hij nog nooit had gekend. Drie maanden gingen voorbij. Gala-uitnodigingen bleven onbeantwoord. Champagneflessen bleven onaangeroerd. Zijn penthouse raakte vol stof. Hij werkte als vrijwilliger in gaarkeukens in Harlem, doneerde in stilte en vond voldoening in het werk voor anderen.
Op een regenachtige avond werd er op de deur geklopt. Daar stond ze, doorweekt maar kalm. ‘Ik heb gehoord wat je hebt uitgespookt,’ zei ze. ‘Waarom?’
‘Omdat jij me hebt laten zien wat ware liefde is,’ zei hij. ‘Opoffering, geen controle.’
Ze bekeek hem lange tijd. ‘Ben je echt veranderd?’
‘Ik doe mijn best,’ zei hij eenvoudig.
