De race tegen de tijd
Ethan Brooks, een laatstejaarsstudent aan Northridge University, fietste met volle vaart door het centrum van Boston. Het was zijn laatste examen, het examen dat bepalend zou zijn voor zijn diploma. Het verkeer raasde om hem heen, grijze wolken pakten zich samen en hij had nog maar een kwartier voordat de campuspoorten sloten.
Terwijl hij over een brede laan reed, zag hij in zijn ooghoek iets gebeuren.
De keuze van een fractie van een seconde
Een man in een marineblauw pak lag in elkaar gezakt bij een bushalte, zijn gezicht naar de stoep gekeerd. Gehaaste voorbijgangers keken hem aan en vervolgden hun weg. Ethan vertraagde – even maar – het examen, zijn toekomst, alles drukte op hem. Zijn geweten weigerde hem verder te laten gaan.
Hij remde abrupt, liet de fiets vallen en rende weg.
De man had een asgrauw gezicht, zijn ademhaling was oppervlakkig en hij was duidelijk bewusteloos. Ethan controleerde zijn pols, belde 112 en riep om hulp. Tijdens het wachten voerde hij de eerstehulptechnieken uit die hij zich herinnerde van een verplichte cursus. Na een paar spannende minuten begonnen de oogleden van de vreemdeling te trillen. Zijn kleur keerde geleidelijk terug.
De prijs van een goede daad
Toen de ambulance arriveerde, trilden Ethans handen – van de adrenaline en van wat hij wist dat hij had opgeofferd. Hij keek op zijn telefoon.
Hij was te laat. De poorten zouden gesloten zijn, de papieren zouden worden opgehaald en zijn diploma zou aan een zijden draadje hangen.
Terwijl de hulpverleners de man op een brancard tilden, schudde de vreemdeling Ethans hand en fluisterde: « Dank u wel… U hebt me hier gehouden. Ik zal het nooit vergeten. »
Ethan glimlachte flauwtjes. Hij dacht niet aan dankbaarheid, maar alleen aan de last van wat hij net verloren had.
De stille nacht die volgde
Hij keerde zwijgend terug naar zijn appartement buiten de campus, onder een lichte regenbui. Zijn vrienden probeerden hem te troosten, maar hij sprak nauwelijks. Die nacht bleef hij wakker en schetste hij de contouren van een plotseling onzekere toekomst.
Een paar dagen later viel er een envelop, geadresseerd aan Ethan Brooks, in zijn brievenbus.
Binnenkort meer in de reacties.
De brief met het onbekende zegel
Binnenin lag briefpapier met het wapen van een groot bedrijf: Hartwell & Partners Holdings.
Ethan knipperde met zijn ogen. Hij had er nog nooit van gehoord.
In de brief stond:
