De situatie is… gespannen. Maar het is eerlijk. En het is een begin.
De erfenis:
Victoria en ik hebben alles herstructureerd. De nalatenschap is nu ondergebracht in een onwrikbaar en onherroepelijk trustfonds. Mark ontvangt een klein pensioen, afhankelijk van zijn voortzetting van zijn dienstverband en therapie. De rest? Dat gaat naar de « Arthur Vance Foundation », een nieuwe liefdadigheidsinstelling die ik heb opgericht om ouderen te beschermen tegen financieel en fysiek misbruik.
Ik:
Mijn gezondheid is perfect. Het is verbazingwekkend wat er gebeurt als je je medicijnen daadwerkelijk inneemt. Ik ben ook met een nieuwe hobby begonnen. Mijn vriendin Beatrice (die ook in het bestuur van mijn nieuwe stichting zit) en ik gaan op cruise. Een lange cruise. Eerst naar Alaska, dan naar Hawaï.
Gisteren ontving ik een brief van Chloe in de gevangenis. Het was één pagina, vol woede, waarin hij me ervan beschuldigde « haar erin te luizen » en « haar leven te ruïneren ». Ik heb hem niet helemaal gelezen. Ik heb hem gewoon op de schoorsteenmantel gelegd.
Ze dachten dat ik zwak was omdat ik oud was. Ze dachten dat ik blind was omdat ik moeder was. Ze vergaten dat de matriarch het sterkste stuk op het bord is.
