Maar voor Richard en Julia was de echte overwinning niet juridisch – het was een persoonlijke. Luna begon met revalidatiesessies bij eerlijke artsen. Ze begon met aquarelleren; haar eerste penseelstreken waren aarzelend, maar de kleuren vloeiden. Er klonk weer gelach in het penthouse, een geluid dat Richard voorgoed verloren had geacht.
Op een avond zag Julia hoe Luna een schilderij van een zonsopgang omhoog hield en het trots aan haar vader liet zien. Richards ogen vulden zich met tranen. « Het is prachtig, » mompelde hij. Toen draaide hij zich naar Julia om. « Ik weet niet hoe ik je moet bedanken. Je hebt me mijn dochter teruggegeven. »
Levensverzekering
Julia glimlachte vriendelijk. « Je hebt me ook iets gegeven – een doel, weer. »
Een paar maanden later benoemde Richard Julia officieel tot Luna’s wettelijke voogd tijdens zijn afwezigheid. Wat begon als een huishoudelijke taak, was veel meer geworden: een familie geboren niet uit bloed, maar uit waarheid en liefde.
Het imperium dat Richard had opgebouwd, leek plotseling klein vergeleken met het licht dat terugkeerde in de ogen van zijn dochter. En het was allemaal begonnen met de moed van een medewerker die durfde te twijfelen aan wat iedereen als vanzelfsprekend beschouwde.
