« Ja, » antwoordde Pascal kalm. « Ik financier je studie – alle diploma’s, alle opleidingen waar je van droomt. En als je er klaar voor bent, is er een plek voor je bij mij. Niet omdat je me iets verschuldigd bent. Omdat je het verdient. »
Leo’s ogen vulden zich met tranen. Hij had nooit stabiliteit gekend, nooit een toekomst die niet kwetsbaar leek. En nu bood een man die alles had hem het enige wat hij ooit had verlangd: erbij horen.
Leo mompelde: « Dank je wel. Ik zal je niet teleurstellen. »
Pascal schudde zijn hoofd. « Je hebt me al overeind geholpen. »
Maanden later haalden foto’s van de goudenmedaillewinnaar naast de miljardair de krantenkoppen: « Van de straten van Baltimore naar het wereldtoneel: de jongen die de baby van een miljardair kalmeerde. »
Maar achter de krantenkoppen was de waarheid eenvoudiger: het gehuil van een baby, de moed van een vreemde en een moment van vertrouwen hadden drie levens met elkaar verbonden.
En terwijl Lily in Leo’s armen zat te kirren, begreep Pascal dat rijkdom niet in dollars of in rijken werd gemeten.
Ze vergeleek zichzelf met haar familie – soms met de familie waarin ze geboren is, en soms met de familie die ze zelf kiest.
