Vanuit dit perspectief is de methode minder belangrijk dan de betekenis. Of het nu gaat om begraven of cremeren, het geloof berust op een Schepper die in staat is het leven te herstellen, voorbij alle aardse processen.
Predikanten en gezinnen richten zich vaak meer op de intentie dan op de techniek. Keuzes die gemaakt worden uit gemakzucht, betaalbaarheid of omstandigheden worden anders beoordeeld dan beslissingen die in tegenspraak zijn met overtuigingen over de opstanding of spirituele continuïteit.
Veel kerken moedigen gelovigen aan om naar hun geweten te handelen, waarbij waardigheid en respect worden benadrukt, ongeacht de gekozen methode. Crematie kan, mits doordacht, verenigbaar zijn met het geloof.
Uiteindelijk gaat het gesprek minder over het lichaam en meer over hoop. Voor gelovigen ligt blijvende zekerheid niet in de grond of de as, maar in de belofte van een leven na deze wereld, waar de geesten zullen voortleven.
