De Bijbel schrijft crematie niet expliciet voor, maar begraven wordt steevast beschreven als de gebruikelijke praktijk. Van de patriarchen uit het Oude Testament tot de begrafenis van Jezus symboliseert het neerleggen van het lichaam in de aarde eer en verwachting. Velen zien begraven als een zichtbare uiting van vertrouwen in de opstanding.
Verzen over de terugkeer tot stof versterken de verbinding tussen het fysieke lichaam en spirituele hoop. Deze beeldspraak heeft tradities gevormd die het lichaam eren en tegelijkertijd wijzen naar een leven na de dood.
Tegelijkertijd benadrukt de Schrift dat Gods macht niet beperkt wordt door fysieke omstandigheden. De geschiedenis kent gelovige mensen wier lichamen verloren gingen door vuur, zee of rampen, maar wier hoop intact bleef.
