Tien jaar lang heb ik mijn zoon zonder vader opgevoed. Het hele dorp lachte me uit, totdat er op een dag zwarte luxe auto’s voor mijn hut stopten, en wat er daarna gebeurde, deed zelfs de wreedste mensen huilen.
De middaghitte drukte op ons kleine dorp en veranderde de onverharde weg in droog, knisperend stof. Ik, Hanh, zat gehurkt in de tuin achter onze hut en verzamelde gedroogde takjes voor het kookvuur. Mijn handen waren ruw en verbrand van jarenlang werk. In de deuropening stond mijn tienjarige zoon Minh naar me te kijken. Hij … Lire plus