De skyline van New York glinsterde door de hoge ramen van het penthouse, terwijl Dominic Hayes, een van de jongste miljardairs van de stad, achterover leunde in zijn leren fauteuil. Buiten legden de flitsen van camera’s modellen vast die het gebouw verlieten met geforceerde glimlachen en verborgen tranen.
Dominic had een regel die zijn privéleven beheerste. Hij ging alleen relaties aan met vrouwen die nog geen negatieve ervaringen hadden gehad. Voor hem was dit geen liefde, geen intimiteit, maar slechts een manier om controle te houden over een leven dat constant perfectie eiste. Het was macht, niets meer en niets minder.
Die avond kon zijn vaste huishoudster niet komen. Er kwam een vervangster. Aaliyah Monroe, vijfentwintig jaar oud, een alleenstaande moeder uit Brooklyn, stapte rustig het penthouse binnen met een dweil en een emmer. Haar sneakers waren versleten, haar uniform rafelde aan de randen, maar ze stond rechtop en keek hem zonder aarzeling aan.
Dominic observeerde haar. Er was iets aan de kalme precisie van haar bewegingen dat hem onrustig maakte. Ze keek hem niet aan met angst of bewondering. Ze gedroeg zich niet alsof hij de wereld was. Ze deed gewoon haar werk.
‘Je bent nieuw,’ zei hij met beheerste stem.
‘Ja, meneer,’ antwoordde ze. ‘Ik ben hier om schoon te maken.’
Haar antwoord bleef langer in zijn hoofd hangen dan hij had verwacht. Meestal weerspiegelden de vrouwen in zijn leven zijn macht of dienden ze om hem te behagen. Aaliyah bezat geen van beide. Alleen waardigheid.
Terwijl ze aan het werk was, zag Dominic haar weerspiegeling in het gepolijste marmer. Voor het eerst in jaren voelde hij zich niet aangetrokken tot haar lichaam, maar tot haar aanwezigheid. Tot de manier waarop ze zachtjes neuriede, een melodie die deed denken aan de slaapliedjes die zijn moeder vroeger zong. Hij voelde geen behoefte aan controle. Hij voelde zich bekeken. Gezien.
Weken verstreken en Aaliyah keerde terug volgens haar normale schema. Dominic deed alsof hij in zijn studeerkamer werkte, maar elk geluid – het gekletter van de vaat, het zachte gelach tijdens haar telefoongesprekken – trok hem naar haar toe. Hij begon kleine vragen te stellen over haar leven, haar kind, haar dromen. Ze antwoordde beleefd, maar hield een zorgvuldige afstand.
Op een nacht werden ze door een plotselinge stroomstoring in het penthouse opgesloten. De stadslichten flikkerden beneden en Aaliyah liep naar het raam. ‘Het is prachtig,’ mompelde ze. ‘Maar wel eenzaam hierboven, hè?’
Dominic verstijfde. Niemand had ooit de leegte erkend die aan hem knaagde. Zij zag het zonder oordeel.
