Twaalf weken. Zo lang duurde het voordat alvleesklierkanker – een van de dodelijkste kankersoorten ter wereld – mijn vader fataal werd. Het wordt niet voor niets een stille moordenaar genoemd : de ziekte ontwikkelt zich in stilte, met weinig vroege symptomen, totdat de behandelingsmogelijkheden beperkt zijn.
Een stille en agressieve Can:cer
Alvleesklierkanker krijgt minder media-aandacht dan long-, borst- of darmkanker. Toch blijft het een van de ernstigste kankersoorten en staat het op de vierde plaats in de lijst van sterfgevallen door kanker .
- Alleen al in Frankrijk worden elk jaar bijna 16.000 nieuwe gevallen vastgesteld ( Public Health France, 2023 ).
- Wereldwijd neemt de incidentie met 2 tot 3% per jaar toe.
- De overlevingskans na vijf jaar bedraagt nog steeds minder dan 10%.
De diagnose wordt meestal laat gesteld: de gemiddelde leeftijd bij screening is 71 jaar voor mannen en 74 jaar voor vrouwen. Tegen die tijd is meer dan driekwart van de tumoren al inoperabel. Alleen volledige chirurgische verwijdering biedt een kans op overleving op lange termijn, vandaar het belang van vroege opsporing.
De twee symptomen die we gemist hebben
Achteraf gezien waren er twee duidelijke waarschuwingssignalen die we serieuzer hadden moeten nemen.
1. Aanhoudende buik- of rugpijn
Mijn vader klaagde aanvankelijk over rugklachten, die hij toeschreef aan zijn houding en leeftijd. Maar de pijn bleef aanhouden, verspreidde zich naar zijn bovenbuik en verergerde ‘s nachts of na de maaltijden.
Dit soort doffe, uitstralende pijn, vooral wanneer deze aanhoudt of verergert, is een veelvoorkomend vroeg teken van alvleesklierkanker. Helaas wordt het vaak verward met lichte spijsverterings- of spierproblemen.
