Vijf jaar zijn verstreken sinds Isabella Reeds wereld instortte.
Haar enige zoon, Liam, werd op vierjarige leeftijd ontvoerd voor haar huis in Beverly Hills. De politie vond niets – geen losgeld, geen spoor. Vijf jaar lang zocht Isabella onvermoeibaar en loofde miljoenen dollars uit als beloning, maar elk spoor eindigde in hartzeer. Uiteindelijk begroef ze haar pijn onder een laag werk, macht en perfectionisme.
Op een winderige middag in het centrum van Manhattan stapte Isabella uit haar witte Rolls-Royce voor Le Verre, een exclusief restaurant dat druk bezocht werd door de elite van de modewereld . In haar onberispelijke witte designerpak was ze de belichaming van rijkdom en controle.
Toen ze de glazen deur naderde, gonsde de stad van de paraplu’s en flitsende lichten. Plotseling glipte er een kleine gestalte voor haar uit – een jongen, misschien negen jaar oud, doorweekt van de regen, zijn kleren gescheurd en vuil. Hij klemde een papieren zak vast met etensresten die hij van pas afgeruimde tafels had verzameld.
Voordat ze kon reageren, gleed hij uit en botste tegen haar aan. Vuil water spatte eruit en maakte vlekken op haar witte rok.
De lucht bevroor.
Isabella keek naar beneden, woede flitste in haar ogen. « Kijk uit waar je loopt! »
De jongen stamelde: « Het spijt me, mevrouw. Ik wilde alleen maar iets eten… »
