De dag dat ik wegliep – en mijn vrijheid vond
De belofte van een nieuw begin
Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, dacht ik dat dit de vonk zou zijn die mijn toch al wankelende huwelijk zou redden.
Even geloofde ik dat Marco en ik misschien – heel misschien – opnieuw konden beginnen.
Maar slechts een paar weken later viel alles uit elkaar.
Ik ontdekte dat Marco een andere vrouw had.
En het ergste? Iedereen in zijn familie wist het.
Toen de waarheid aan het licht kwam, verwachtte ik woede of op zijn minst schaamte. In plaats daarvan keek zijn moeder, Aling Corazon, me tijdens een zogenaamde ‘familiebijeenkomst’ in Quezon City recht aan en zei koeltjes:
« Geen reden tot discussie. Wie een zoon baart, blijft in de familie.
Als het een meisje is, mag ze vertrekken. »
Haar woorden verstijfden me.
Dus de waarde van een vrouw werd voor hen alleen afgemeten aan het geslacht van haar kind.
Ik draaide me naar Marco om, in de hoop dat hij me zou verdedigen, maar hij bleef stil en staarde naar de grond.
Die avond, terwijl ik bij het raam stond van het huis dat ik ooit mijn thuis noemde, wist ik dat het voorbij was.
Zelfs als het kind in mijn buik een jongen zou blijken te zijn, kon ik hem niet opvoeden in een thuis vol haat en vooroordelen.
De dag dat ik voor mezelf koos
De volgende ochtend ging ik naar het stadhuis.
Ik haalde de scheidingspapieren op, tekende ze en liep zonder om te kijken naar buiten.
Buiten het gebouw stroomden de tranen over mijn gezicht, maar voor het eerst voelde mijn borst licht aan.
Niet omdat ik geen pijn had; het was omdat ik voor vrijheid had gekozen, voor mijn kind en voor mezelf.
Ik vertrok met niets meer dan een paar kleren, wat babyspullen en de moed om opnieuw te beginnen.
In Cebu vond ik werk als receptioniste in een kleine kliniek.
Terwijl mijn buik groeide, leerde ik langzaam weer lachen.
Mijn moeder en een paar goede vrienden werden mijn familie.
De nieuwe ‘koningin’ van het gezin
Ondertussen werd Marco’s nieuwe verloofde, Clarissa, een zachtaardige vrouw die van luxe hield, als een koningin ontvangen in het huis van Dela Cruz.
Wat ze ook wilde, ze kreeg het.
Als er gasten op bezoek kwamen, stelde mijn voormalige schoonmoeder haar trots voor:
“Dit is de vrouw die ons een zoon zal schenken die onze zaak zal erven!”
Ik reageerde niet. Ik voelde zelfs geen woede meer.
Ik vertrouwde er gewoon op dat de tijd alles zou onthullen.
De geboorte van mijn kind
