Bij zonsopgang zat ik op de rand van ons versleten bed en staarde naar Jake terwijl hij sliep, vredig als altijd, alsof rekeningen en schulden hem nooit hadden gestoord.
Ik duwde hem zachtjes op zijn schouder.
« Jake. Sta op. Vergeet niet, ik stort het geld vandaag. »
Hij wreef de slaap uit zijn ogen. « Goedemorgen, lieverd. Weer vroeg op? »
Ik stond op om koffie voor hem te zetten, wetende dat hij daar zou zitten dromen van zijn perfecte boerderij. Vijf minuten later verscheen hij in de keukendeuropening, pakte het kopje aan en ging tegenover me zitten.
« Martha, je weet dat ik van je hou, toch? Jij bent mijn anker. Jij bent alles wat ik heb. »
Ik glimlachte flauwtjes.
« Vertel me nog eens wat het plan is? »
Ter illustratie.
Jake zette zijn kopje neer en spreidde zijn armen wijd, alsof hij al hectares land bezat.
« We kopen land, houden koeien en verkopen verse, chemievrije melk. Mensen komen van over de hele wereld om bij ons te kopen. Onze naam zal beroemd zijn! En dit is nog maar het begin. »
« En Benny? Wanneer schrijven we hem in op een echte school? »
« Binnenkort, lieverd. Binnenkort. Het is bijna zover. Je hebt het huis aan het meer verkocht – het begint allemaal opnieuw. »
Ik knikte en onderdrukte de pijn in mijn borst.
Dit huis aan het meer was mijn laatste band met mijn ouders. Maar als het Jake hielp zijn droom te verwezenlijken…
« En je spaargeld – dat regelt alles. »
Ik keek naar de envelop op de plank.
« Ik maak het hele bedrag vandaag nog over naar je rekening. »
Uitsluitend ter illustratie.
