Mijn naam is Ariana Clarke, ik ben 33 jaar oud, en op de bruiloft van mijn zus leerde ik een brute maar bevrijdende waarheid: soms is de meest pijnlijke vernedering het moment dat je eindelijk opstaat. Mijn ouders vernederden me publiekelijk door mijn luxe penthouse ‘klein’ te noemen, sloegen me in het bijzijn van tweehonderd verbijsterde gasten en geloofden dat ze het verhaal konden beheersen. Ze hadden geen idee dat ik degene was die de echte macht uitoefende, niet alleen in mijn leven, maar ook in dat van hen. Stel je een balzaal voor met marmeren vloeren en gouden kroonluchters, waar gelach de lucht vult en elke gast een glas champagne draagt. Een sprookjesachtige sfeer die gewijd moet zijn aan liefde en feest. In plaats daarvan veranderde het hele evenement, na een enkel moment dat op televisie werd opgenomen, in een verhaal dat opnieuw werd verteld in de wandelgangen van bedrijven, gefluisterd tussen investeerders en gedeeld in duizenden online groepschats. Een paar uur voor de ceremonie arriveerde ik in het prestigieuze Celeste Royal Hotel. Hoge ramen met glas. Overal witte rozen. Mijn jongere zus, Vivian, heeft er altijd van gedroomd om te trouwen als een prinses. Daarom heb ik stilletjes vijftigduizend dollar ingezameld om haar fantasie uit te laten komen, hoewel zoals altijd de eer voor haar krediet ergens anders op gericht was.