Ze keerde terug naar huis en bereidde zich voor op haar ontmoeting met Tom. Ze trok een Happy Days-jurk aan en maakte zich op om haar pijn te verbergen. Hij was in zijn haast de lunch vergeten, en dit was zijn kans.
Margaret arriveerde met de lunch die ze zelf had klaargemaakt, in de hoop de vonk tussen hen te laten overslaan. « Blijkbaar ben ik vergeten dit voor je in te pakken, » zegt ze, in een poging opgewekt te klinken. « Drukke dag? » vraagt ze, terwijl ze haar kantoor binnenkomt.
« Overweldigd, » antwoordde Tom snel, ook al suggereerde zijn computerscherm het tegendeel.
Met een ongewoon gebaar, doorspekt van wanhoop, ging Margaret op de rand van haar bureau zitten en sloeg ze haar benen over elkaar om de verleiding van haar liefdesleven te weerstaan, maar ze struikelde en viel op de grond. Toms lach, scherp en kort, vulde het kantoor.
« O mijn god, Margaret! ‘Laat me je helpen,' » stelde hij voor, zijn aanraking koud en afstandelijk.
Margarets gezicht kleurde van schaamte en woede. Ze had het gevoel dat ze niet in Toms wereld paste. « Weet je nog dat we het erover hadden om iets geks te doen op je kantoor? » probeerde ze opnieuw, in de hoop de kloof tussen hen te overbruggen.
« Margaret, ik moet echt weer aan het werk, » zei Tom, terwijl hij het onderwerp ontweek en haar alvast naar de deur leidde.
Hij deed de deur voor haar open en ze vertrok met een zwaar hart.
Toen de deur achter haar dichtviel en een man buitensloot die ze niet meer herkende, liep Margaret door de gang, terwijl het ritmische klikken van haar hakken steeds langzamer ging. Haar vingers krulden om de randen van haar tas, haar nagels drongen in haar huid toen ze voor Toms bureau bleef staan.
Het gezoem van de stad leek te vervagen tot een ver gefluister, en de echo van Toms desinteresse klonk in haar oren. Ze keek naar de lucht, met tranen in haar ogen.
« Tom! » zei ze, zachtjes roepend toen hij een paar minuten later naar buiten kwam en zijn jas dichtknoopte tegen de koude lucht. « Ik dacht dat we misschien… je weet wel, elkaar vanavond een kleine verrassing konden bezorgen. Thuis. »
Maar Tom wees zijn pogingen af. « Het ziet er goed uit, Marge, maar ik heb een berg papierwerk, » zei hij. « Ik zal een slapeloze nacht hebben. Ik ben waarschijnlijk pas morgenochtend thuis. »
« O, ik begrijp het. Werk gaat voor. »
Margaret keek hem na en voelde haar liefde vervagen.
