– Margaret, ” na de tiende.”We waren sterk,” corrigeerde Elena hem.
Ze keerden terug naar het appartement. Het was ruim en rustig. Er lag een regelkaart op de koelkast. Mark wees haar vragend aan.
“Laat het?”
“We laten het,” antwoordde ze. – Voor ons. Want grenzen zijn geen muren, maar een deur met een sleutel. En we hebben allebei de sleutel.
Mark haalde een sleutelhanger in de vorm van een huis uit zijn zak.
“Dit is voor jou.”Zodat je je herinnert dat je thuis bent.
Elena kneep het in haar hand.
‘Bij mij thuis,’ herhaalde ze. En in de zomer, als Margaret terugkomt, zijn we klaar. Met de datum in de kalender. En misschien met thee in het bejaardencentrum.
Mark lachte.:
– En met Roman, maar om vijf uur ‘ s avonds.
Ze lachten allebei. En toen aten ze samen-een omelet, net als in het begin. Alleen was het deze keer anders. als het begin van balans.
Elena ‘ s telefoon trilde. Een bericht van het nieuwe nummer: “Dit is Agatha. Zeg Margaret dat ik zaden heb. Ik verwacht haar voor thee in de zomer. En voor jou ook, als je de tijd vindt.”
Elena antwoordde: “bedankt. We zullen er zijn.”
En voor het eerst in lange tijd viel ik rustig in slaap, zonder een beklemming in mijn keel.
